Helderheid als een aanstormende trein

Vrijdag reed ik langs Amersfoort, over de hei, naar een snelwegrestaurant.

Vroeger kwam ik er vaker.

Toen woonde ik nog in de buurt.

En ooit was ik er voor een conferentie.

De afgelopen jaren zijn de Van der Valk hotels zo opgeknapt, dat ik met plezier de afslag nam vanaf de A1 naar de Cantharel.

Eigenlijk was ik op weg naar een klein plaatsje in de buurt van Deventer.

Maar eerst wilde ik een plek hebben om m’n QBR te doen, m’n Quarterly Business Review.

Ik had het niet heel handig gepland, bedacht ik nog.

Midden in het kwartaal een kwartaalreview doen, klinkt niet heel logisch. Puntje voor de jaarplanning voor volgend jaar.

Maar het bleek eigenlijk best goed te gaan.

Ik kon in elk geval meteen bijsturen, waar dat nodig was.

Zo’n review doe ik zelf vooral door veel te schrijven.

Ik type met de snelheid van een aanstormende trein. Dat helpt natuurlijk.

En door mezelf te dwingen om al m’n gedachten uit te schrijven, weet ik zeker dat ik écht nadenk.

Een heel programma: OKR’s nalopen en beoordelen, financiën bespreken mezelf, SWOT-analyse maken, de belangrijke ‘zijn we de juiste dingen aan het doen?’ vraag beantwoorden, m’n eigen planning straktrekken en natuurlijk de kardinale vraag: ‘Kan ik nog meer delegeren?’.

Alles bij elkaar een paar uur werk.

Maar dan heb ik ook weer echt overzicht.

Helderheid in m’n hoofd.

En een stapel eerstvolgende acties om vandaag, maandag, naar m’n team door te spelen.

Toen het écht leuke deel van de dag.

‘s Avonds genoot ik van een heerlijk diner met een stuk of 10 ondernemers uit de besloten mastermind waar ik lid van ben.

Een hele serie bekende Nederlandse en Vlaamse ondernemersnamen aan tafel. En een definitieve ledenstop. Dus daar kan ik je helaas niet voor uitnodigen.

We zien elkaar drie keer per jaar in een tweedaagse meeting.

Maar dit jaar proberen we tussendoor ook af en toe te dineren.

Zoals vrijdagavond dus.

Heel tof om iedereen weer te zien, verhalen te horen en mee te leven, soms met heel heftige ontwikkelingen in werk- en privéleven.

Ondernemers zijn ook net mensen.

En er is altijd ruimte om vragen te stellen.

Even met iemand, of met de hele groep, te sparren over een urgent bedrijfsprobleem.

Iets wat je wilt oplossen. Maar dan wel graag meteen met de allerbeste ideeën, technieken en oplossingen die anderen hebben ontdekt, zodat je niet alle fouten zelf hoeft te maken.

Voor mij was de belangrijkste take-away vrijdag, dat juist de onverwachte inspiratie zoveel waarde toevoegt.

Een gesprekje tussendoor over financiën in ingewikkelde situaties. Iemand die vertelt wat hij heeft opgepikt bij een conferentie in Amerika. Een idee wat je krijgt aangereikt voor een compleet nieuwe dienst, omdat iemand anders iets in je ziet wat jouzelf nog niet was opgevallen.

Zelf heb ik van 1992 tot 2009, bijna twee decennia, in m’n eentje gewerkt als ondernemer.

Zelfs toen ik een team had, was ik alleen aan het ondernemen.

Dat nooit meer!

Je hebt een select groepje ondernemers om je heen nodig.

Mensen die je écht leren kennen.

Die zelf ambitieus en leergierig zijn.

Die continue experimenteren, verbeteringen doorvoeren in hun eigen bedrijf.

En die het leuk vinden om ook jou daarbij aan te moedigen.

Als je nog niet zo’n peergroup hebt, dan heb ik een uitgebreid artikel geschreven over hoe je zelf zo’n mastermind kunt starten.

Of je bent natuurlijk van harte welkom om te lezen wat Marleen en ik doen in onze eigen mastermind voor ondernemers: De Mastermind.

Eén ding is zeker.

Zonder zo’n mastermind zou ik veel minder interessante dagen en avonden hebben.

En ik zou vooral veel minder goeie ideeën hebben geleerd. Ideeën waarmee ik m’n eigen werk en leven een heel stuk productiever en leuker heb gemaakt sinds 2009.

Dat masterminden kan ik je dus van harte aanraden!

Werkze vandaag,
Taco