Kippenstront

Wat nou als jouw complete industrie van businessmodel verandert?

Blijft je bedrijf dan overeind?

Stel je voor: je bent boer.

Kippenboer.

Je woont ergens in Arkansas, in de Verenigde Staten, begin van de vorige eeuw.

En je baalt dat je inkomen zo fluctueert, door alle prijsveranderingen op de markt.

Dus je verzint een plan.

…

Met al het geld wat je vrij kunt maken, koop je in de loop van de tijd steeds meer toeleveranciers op.

Ketenintegratie dus.

Zo stamp je in de loop van een paar decennia een compleet nieuw businessmodel uit de grond.

Maar dat niet alleen, nee, het lukt je om met maar een handjevol concurrenten samen de complete markt voor kippenvlees te domineren.

Daarna ga je door voor de varkens.

En runderen.

…

Voor alle andere boeren, die gewoon kippenboer zijn gebleven, betekent dat: stront aan de knikker.

Jij krijgt namelijk steeds meer alle touwtjes in handen.

Jij bepaalt de prijzen.

Jij dwingt de voorwaarden af, waaronder andere boeren jouw kippen mogen opfokken.

En zij worden steeds meer gedwongen, om tegen een hongerloontje, superzwaar werk te doen.

Van dat harde werken strijk jij dan wel zo’n beetje alle winst op.

Helaas pindakaas voor hen.

Als losse boer doe je weinig tegen dit soort ontwikkelingen.

Je bent overgeleverd aan de markt.

…

Of ik dat zelf een goede ontwikkeling vind?

Nee, natuurlijk niet!

Eerlijk gezegd vind ik het een aanfluiting voor de Amerikaanse ambtenaren die, bewust of onbewust, deze belachelijke schaalvergroting mogelijk hebben gemaakt.

Met bizarre kredietregelingen.

Te weinig toezicht.

Het niet naleven van wetgeving.

En de andere kant uitkijken.

…

Uitbuiten en uitpersen van mensen, dieren, complete voedselketens en gemeenschappen — het is volgens mij juist het tégendeel van economische groei.

Wij kopen vlees juist bij de boer zelf.

Biologisch en grasgevoerd.

Met liefde en zorg.

Maar laten we eerlijk zijn: niemand zit te wachten op mijn persoonlijke mening.

Als de kracht van de markt als een stoomwals jouw bedrijfsvoering plet, kan ik roepen wat ik wil, maar wat betekent dat dan nog?

…

Bovendien: deze hele transitie is allang achter de rug.

Het hele verhaal lees je in ‘The Meat Racket: The Secret Takeover of America’s Food Business’ van Christopher Leonard.

Die gast schrijft trouwens super leesbaar over ingewikkelde onderwerpen. Zijn nieuwe boek ‘Kochland’ kan ik je ook van harte aanraden.

…

En hou je vast, want het is nog lang niet voorbij.

Dit soort ontwikkelingen stoppen niet.

Wat denk je dat er de komende jaren gaat gebeuren in het gevecht tussen Amazon en Bol.com?

De omzet van Amazon is nu al 110 keer zo groot als die van Bol.

Wie gaat er zometeen aan het langste eind trekken?

…

Of wat gaat er gebeuren in de strijd tussen dat soort webshops en jouw bedrijf?

Als ik via een app op m’n telefoon in een paar seconden kan kopen, wat jij nu nog levert?

Waar jij van leeft?

Waar jij je medewerkers van betaalt?

Of stel dat een concurrent een betere, slimmere, goedkopere manier verzint, om jouw soort diensten te leveren?

Kun je dan die concurrent nog inhalen zometeen?

Je kop in het zand steken, of je ogen sluiten, helpt maar een paar seconden.

Als je dit soort ontwikkelingen écht voor wilt zijn, of er zelfs van wilt profiteren, is een beter plan maken en zélf nieuwe businessmodellen ontwikkelen, misschien wel je enige optie.

Het echte denkwerk dus.

Tijdens een Doorbraakdag ga ik je daarmee helpen.

Omdat samen nadenken, sparren en brainstormen vaak een stuk effectiever is.

Omdat je alle belangrijke boeken over ondernemen niet kunt of wilt lezen.

Omdat we samen in één dag een stuk verder komen, dan wanneer je een jaar lang in je eentje loopt te puzzelen.

…

Kijk maar naar het afgelopen jaar.

Hebben de afgelopen 12 maanden de gehoopte doorbraak al opgeleverd?

Ik doe elk jaar maar een paar van dat soort Doorbraakdagen.

Ze zijn echt zeldzaam.

Dus laat snel even van je horen met een mailtje naar Daniëlla, als je interesse hebt.

Dan kijkt zij met je of zo’n hele dag nadenken echt wat voor jou is.

Werk ze vandaag,
Taco